Blog

In Nederland was ik altijd die regelaar. De planner. De doener. Degene die het overzicht bewaakte. Ik hield van structuur. Van dingen die kloppen. Tot ik op Lombok kwam. Een paar maanden eilandleven. Warmte, een andere mentaliteit en minder prikkels. En in dat langzamere tempo begon er iets te veranderen. Er ontstond rust, ruimte en inspiratie.

Een tijdje geleden kreeg ik een mooi aanbod: een goedbetaald, groot project met een naam die indruk maakt. Maar het voelde het niet goed. De klik was er niet, de verwachtingen waren vaag en de energie stroef.

Iedereen is druk. De dag vliegt voorbij. Je bent de hele dag in meetings, je team werkt zich uit de naad, maar aan het einde van de week denk je: “Wacht even... wat hebben we eigenlijk écht gedaan?”

De één bedenkt ideeën. De ander brengt ze tot leven. Ik zit het liefst daartussenin. Tussen idee en realisatie. Tussen makers en klant. Tussen creatie en structuur.

Yune. En wát een binnenkomer was dat. 🚀 Van social-concepten tot platformontwikkeling voor merken als de Nederlandse Spoorwegen, Rituals en Jumbo — ik mocht direct aan de slag met projecten waar je hart sneller van gaat kloppen.

Een vraag die ik de afgelopen tijd vaak heb gekregen. Na een paar maanden in Indonesië  – omringd door een andere omgeving, ander tempo, een andere mentaliteit en nieuwe inspiratie – viel er iets op z’n plek. Ik kreeg ruimte om stil te staan en om te reflecteren. Wat geeft mij energie? Wat wil ik écht bouwen?